Een uitgangspunt van de aanpak volgens Duurzaam Veilig is om bij grote snelheidsverschillen of bij grote massaverschillen het verkeer te scheiden. In de praktijk betekent dat op wegen met hogere snelheden dan 30 km/uur en wegen met veel zwaar verkeer (vrachtauto’s of bussen) een vrijliggend fietspad als fietsvoorziening.

Het doel daarvan is niet alleen het voorkomen dat ernstige ongevallen gebeuren. Het is ook vanwege de ervaring van fietsers dat ze zijn afgeschermd van gevaar. Zo is het onethisch om mensen onnodig bloot te stellen aan stresservaringen. En als de wens is om mensen uit verschillende opties voor de fiets te laten kiezen, dan is het ook maar beter dat ze het fietsen fijn en niet eng vinden.

In Maastricht rijden fietsers onnodig vaak over fietsstroken of vlak naast de rijbaan liggende fietspaden, dus ook als ruimte voor vrijliggende fietspaden aanwezig is. Het ombouwen naar vrijliggende fietspaden levert, als de weg druk is, een bijkomend voordeel op bij het oversteken: fietsers kunnen zich tussen fietspad en rijbaan opstellen, hebben dan goed zicht en hoeven niet in een keer de volledige breedte van de weg over te steken.

Als de gemeente een lijst vaststelt waarop de toekomst van alle wegen is aangeduid, kan er tijdig op die wensen worden ingespeeld.

Een plek op de lijst verdienen:

• Wegen waar adequate voorzieningen ontbreken: Van Hasseltkade, Mosae Forum maaszijde, Peter Huyssenslaan.
• 50 km/uur-wegen waar nu fietsstroken zijn toegepast: Maasboulevard, Porseleinstraat, Potteriestraat, Malbergsingel, Papyrussingel, Cabergerweg, Borgharenweg, Balijeweg, Willem Alexanderweg, …
• Wegen waar aanliggende fietspaden vrijliggend kunnen worden: Gewantmakersdreef, Keurmeestersdreef, Nobellaan, Cantecleerstraat, …
• Ontbrekende verbindingen door parken en naar het buitengebied.
• Bestaande fietspaden die niet voldoen.

In 2022 heeft het CROW vanwege de toenemende drukte op fietspaden een hogere minimumbreedte als aanbeveling vastgesteld. Die is voortaan 2,30 meter voor een eenrichtingsfietspad. De Maastrichtse fietspaden voldoen daar niet aan. Bovendien wordt de bruikbare breedte vaak beperkt door opstaande randen of te lage bermen.

Gewenste effecten

• Herkenbare en veilige fietsroutes.
• Betere oversteekbaarheid dankzij opstelruimte in de tussenbermen.
• Ontspannen door bewegen in een groene omgeving.
• Hoger statusgevoel op goede fietspaden: de fietser telt mee en hoeft niet voortdurend op de hoede te zijn voor bedreigingen.
• Als gevolg van bovenstaande ontwikkelingen: op den duur meer fietsgebruik en een gezondere bevolking.